İnsanlar kuş misali,Bir yerde bir gökteler.Zaman durmaksızın işliyor.Daha sonra arkalarına dönüp baktıklarında ne çok şey yaşamışlar.
Acılar,üzüntüler ,kalp kırıklıkları,hasret,özlem.Ama bunlardan biri var ki çocukluğumuzu duyulan özlemdir.Çünkü çocuk acıyı bilmez,çocuk üzüntüyü bilmez en güzelide kalp kırmayı bilmez.Bildiği tek şey oyundur.Peki ya şimdi zaman geçmiş geride kalmış hepsi,büyümüşüz.Her şeyin bir başı ve sonu olduğu gibi bizlerin de bir başlangıç noktamızın ve bitiş çizgimizin olduğunu unutmamalıyız.her adımımız bizi ileriye götürür asla geriye dönüş yoktur.Sona yaklaşmak için birkaç adımımız kalmıştır işte o zaman yaşlanmışız demektir,yorulmuşuzdur.Ellerimiz ve bacaklarınız titrer hale gelmiştir. Elinizde baston ,deriniz buruş buruştur.Alnınızda derinlemesine çizgiler boy göstermektedir,ama en güzeli nedir bilir misiniz ? Yaşamaktır.Hayatta iki eylem var: nefes almak ve nefes vermek.
Cansu Ertürk 8/E
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder